พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช
พระราชโอรสใน สมเด็จพระมหิตลาธิเบศรอดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก และสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนีทรงเสด็จพระราชสมภพ เมื่อวันจันทร์ที่ ๕ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๗๐ ณ โรงพยาบาลเมาท์ออร์เบิร์น เมืองเคมบริดจ์ รัฐแมสซาชูเซตส์ ประเทศสหรัฐอเมริกา ทรงเป็นพระอนุชาองค์สุดท้องของพระบรมเชษฐาและพระเชษฐภคินี ๒ พระองค์

๒ ปีต่อมา พระบรมราชชนกเสด็จสวรรคต พระบรมราชชนนีหรือที่ประชาชนชาวไทยรู้จักท่านในนาม “สมเด็จย่า” จึงทรงเลี้ยงดูให้การศึกษาอบรมพระโอรสและพระธิดาทั้ง ๓ พระองค์เป็นอย่างดี ณ พระตำหนักวิลล่าวัฒนา ประเทศสวิตเซอร์แลนด์

พ.ศ. ๒๔๗๗ พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว(รัชกาลที่ ๗) ทรงสละราชสมบัติ พระเชษฐาของพระองค์จึงได้รับการสถาปนาขึ้นเป็น
พระมหากษัตริย์พระองค์ที่ ๘ แห่งราชวงศ์จักรี แต่ชาวไทยได้ชื่นชมพระบารมีของในหลวงรัชกาลที่ ๘ เพียง ๑๒ ปีเท่านั้น เนื่องจากทรงเสด็จสวรรคตอย่างกะทันหันเมื่อวันที่ ๙ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๘๙ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชจึงสืบราชสมบัติขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์ที่ ๙ แห่งราชวงศ์จักรี

“ในหลวง อย่าทิ้งประชาชน” ราษฎรคนหนึ่งตะโกนออกมาในขณะที่รถยนต์พระที่นั่งเคลื่อนผ่านเมื่อวันที่ ๑๙ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๘๙ เมื่อพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชเสด็จฯไปศึกษาต่อ ณ ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ในขณะนั้นพระองค์ทรงนึกตอบในพระทัยว่า “ถ้าประชาชนไม่ทิ้งข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าจะทิ้งประชาชนได้อย่างไร”

“เห็นแล้ว น่ารักมาก” ขณะที่ทรงศึกษาอยู่ต่างประเทศ ทรงพบกับหม่อมราชวงศ์สิริกิติ์ กิติยากร ทรงตรัสชื่นชมความน่ารักของหม่อมราชวงศ์สิริกิติ์กับพระบรมราชชนนี หลังจากนั้นทรงหมั้นเมื่อวันที่ ๑๙ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๙๒ ณ เมืองโลซาน ประเทศสวิตเซอร์แลนด์

เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๙๓ พระองค์เสด็จนิวัติพระนคร ก่อนที่พระราชพิธีราชาภิเษกสมรสถูกจัดขึ้น ณ วังสระปทุม เมื่อวันที่ ๒๘ เมษายน หลังจากนั้นทรงประกอบพระราชพิธีบรมราชาภิเษก เมื่อวันที่ ๕ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๙๓ และมีพระปฐมบรมราชโองการตอนหนึ่งว่า “เราจะครองแผ่นดินโดยธรรม เพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนชาวสยาม” ซึ่งยังตราตรึงในความทรงจำของชาวไทยมาถึงทุกวันนี้

หลังเสด็จนิวัติพระนคร พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชทรงเลือกประทับ ณ พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน พระราชวังดุสิต หากแต่ไม่ได้เป็นเพียงที่ประทับเท่านั้น ทรงโปรดให้มีการทดลองเพื่อหาวิธีแก้ไขเกี่ยวกับงานทางด้านการเกษตรภายในพื้นที่พระตำหนักจนเกิดเป็น “โครงการส่วนพระองค์สวนจิตรลดา” ในเวลาต่อมา

ใน พ.ศ. ๒๕๐๐ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์ อัครราชกุมารี พระธิดาองค์สุดท้องทรงเสด็จพระราชสมภพ นับเป็นช่วงเวลาที่ชาวไทยได้ชื่นชมพระบารมีของพระโอรสและพระธิดาทั้ง ๔ พระองค์

ทศวรรษที่ ๔ ในพระชนม์ชีพของพระองค์ (พ.ศ. ๒๕๐๑ - ๒๕๑๐) เป็นทศวรรษแห่งการเจริญสัมพันธไมตรีกับนานาประเทศ ในทวีปเอเชีย ยุโรป และอเมริกา รวมทั้งสิ้นกว่า ๑๐ ประเทศ นับเป็นภาพประวัติศาสตร์ที่ยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำของชาวไทย

พระราชภารกิจที่สำคัญอีกประการหนึ่ง คือการเสด็จเยี่ยมพสกนิกรของพระองค์ในทุกภูมิภาค ซึ่ง เป็นจุดเริ่มต้นของโครงการในพระราชดำริ กว่า ๔,๐๐๐ โครงการในเวลาต่อมา

พ.ศ. ๒๕๑๒ ทรงริเริ่มโครงการหลวงส่วนพระองค์ด้านการวิจัยและพัฒนาพันธุ์ไม้เมืองหนาวเพื่อแก้ปัญหายาเสพติดในพื้นที่ดอยปุย แทนการปลูกฝิ่น ถือเป็นหนึ่งในปฐมบทของโครงการหลวงส่วนพระองค์ที่พลิกชีวิตของพสกนิกร

เกิดเหตุการณ์สำคัญทางการเมืองเมื่อวันที่ ๑๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๑๖ มีเหตุการณ์ความรุนแรงที่ถนนหน้าพระราชวังสวนจิตรลดา พระองค์โปรดให้เปิดประตูพระราชวังเพื่อให้กลุ่มผู้ชุมชนเข้าไปหลบภัย และทรงมีพระราชดำรัสผ่านทางโทรทัศน์รวมการเฉพาะกิจแห่งประเทศไทย จากนั้นเหตุการณ์ความรุนแรงเริ่มสงบลงตามลำดับ

หลังจากที่พระองค์พัฒนาโครงการฝนหลวงมากว่า ๑๔ ปี ในที่สุดด้วยความมุ่งมั่นของพระองค์ท่านที่ต้องการเอาชนะความแห้งแล้ง การทดลองจึงประสบความสำเร็จเป็นครั้งแรกเหนือพื้นที่วนอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่

ทศวรรษต่อมา (พ.ศ. ๒๕๒๑ - ๒๕๓๐) เป็นช่วงเวลา แห่งการถือกำเนิดและเติบโตของโครงการในพระราชดำริ อีกมากมายไม่ว่าจะเป็นอ่างเก็บน้ำห้วยทราย โครงการศูนย์บริการและพัฒนาที่สูงปางตอง โครงการทั้งหมดนี้เพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตของพสกนิกรในแต่ละพื้นที่ให้ดีขึ้น

แม้ในยามที่ประเทศไทยเผชิญกับวิกฤติเศรษฐกิจในปี พ.ศ. ๒๕๔๐
พระราชดำริว่าด้วยแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงได้กลายเป็นไฟส่องทาง มอบแนวปฏิบัติเพื่อเป็นหนทางหนึ่งที่ช่วยแก้ไขปัญหาและนำพาประชาชนออกจากวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ไปได้

พ.ศ. ๒๕๔๙ เนื่องในวโรกาสทรงครองสิริราชสมบัติครบ ๖๐ ปี เมื่อพระองค์ท่านเสด็จออกมหาสมาคม ณ สีหบัญชร พระที่นั่งอนันตสมาคม พระราชวังดุสิต พสกนิกรที่เดินทางจากทั่วทุกสารทิศเพื่อชื่นชมพระบารมีต่างเปล่งเสียง “ทรงพระเจริญ” อย่างกึกก้อง

แม้เวลาจะผ่านไปกว่า ๗๐ ปี พระองค์ยังคงทำหน้าที่กษัตริย์นักพัฒนา และทรงงานอยู่เสมอ แม้ห้องทรงงานของพระองค์ จะเปลี่ยนไปเป็นที่โรงพยาบาลศิริราชและกลายเป็นที่ประทับแห่งสุดท้ายของพระองค์ก็ตาม